Gerechtvaardigde twijfel

Aiaiai: een groep Reeuwijkers heeft een ‘stevig bedrag’ bijeen gebracht om te procederen tegen de gemeente. Inzet: een eventuele vergunning voor een restaurant en acht villa’s op het braakliggende terrein Elfhoeven. Die bouw is twee jaar geleden stilgelegd op last van de Haagse rechtbank. De gemeente wil de vergunning opnieuw afgeven, maar tegenstanders vrezen voor grote verkeersoverlast op de Notaris d’Aumerielaan.

Een artikel in het AD (Goudse editie) voorspelt weinig goeds. De gemeenteraad moet het voorstel weliswaar nog behandelen, maar de bewoners stellen dat ze een positief besluit aanvechten bij de Raad van State. Ze opereren als Werkgroep Veilig en Bereikbaar Reeuwijk. Meer dan een beetje flauw is wel dat de woordvoerder in het AD anoniem wil blijven. Een eerlijke strijd rechtvaardigt een open vizier.

Maar het is vooral treurig dat opnieuw een grote groep bewoners tegen het eigen gemeentebestuur opstaat. Ze voelen zich noch gehoord, noch begrepen en trekken de portemonnee om hun onvrede te uiten. Wat maakt de afstand tussen kiezers en gekozenen toch zo groot? Is dat wellicht omdat het gemeentebestuur steeds minder herkenbaar is? Raadsleden, op een enkele uitzondering na, opereren tamelijk anoniem. In het college van B&W zijn inmiddels twee van de vijf wethouders afkomstig van buiten de gemeente. Inge Nieuwenhuizen is verhuisd naar Oudewater. De opvolger van de afgetreden Robèrt Smits, Odd Wagner, komt uit Heemskerk. Gemeentesecretaris Johan de Jager woont in Noord-Holland, net als griffier Hans Rijs. Ook veel ambtenaren wonen elders.

Vast en zeker zijn ze allen bekwaam op hun vakgebied. Ze bedoelen het ongetwijfeld goed. Maar of ze echt aanvoelen wat in de boezem van de pakweg 34.000 inwoners van deze gemeente omgaat? Je kunt er op grond van de feiten aan twijfelen.