‘We hebben de opvang van de jongens hier ervaren als een warme deken’

De komst van veertig jonge vluchtelingen half oktober naar Bodegraven bracht een heuse kettingreactie teweeg. Aan hulp, kleding, spullen en liefdadigheid welteverstaan. Zes betrokkenen blikken terug.”Het was gigantisch, echt hartverwarmend.”

Over twee weken trekken de jeugdige vluchtelingen (14-17 jaar) hun kamerdeur in het GR8-hotel aan de Goudsestraatweg (N459) voor de laatste keer achter zich dicht. Dan stappen ze in de bus naar weer een andere opvanglocatie en sluiten ze hun verblijf in Bodegraven af. Op hun volgende adres start onder andere de procedure voor een verblijfsvergunning. “We hebben de opvang van de jongens hier ervaren als een warme deken,” beklemtoont Betteke Vredeveld namens het Centraal Orgaan opvang Asielzoekers (COA). Haar collega Maroeska Dorrestijn doet op verzoek nog een keer uit de doeken hoe het COA uitkwam in Bodegraven: “Door de hoge instroom van vluchtelingen hadden we nieuwe locaties nodig. En hier was plek,” luidt de even logische als simpele verklaring. 

Groot hart, gulle hand
Fijn dat deze ontheemde adolescenten - allemaal jongens uit voornamelijk Syrië, Jemen, Somalië, Afghanistan en Eritrea - na vele omzwervingen en ontberingen konden douchen en in een warm bed kruipen, maar zij hadden meer nodig. Veel meer. En op die behoeften reageerde de lokale gemeenschap met een groot hart én gulle hand. Plaatselijke organisaties, ondernemers en vrijwilligers verdrongen zich bijkans om iets te betekenen. Veel inwoners doneerden spullen en kleding bij het Rode Kruisgebouw aan de Koninginneweg. Die humaniteitsgolf vroeg om coördinatie en afstemming; een centrale aanpak. Die kwam er ook, vertelt Karin Aartman van Stichting Vluchtelingenwerk: “We hebben een bijeenkomst gehouden in het gemeentehuis voor degenen die zich hadden aangemeld en daar hebben we de taken verdeeld.”

Anonieme weldoeners
Aansluitend op die bijeenkomst hielp Erna Beukens, met hulp van haar partner, de website www.bodegraven-reeuwijkhelpt.nl de lucht in. “Daar konden vrijwilligers zich melden. Ik denk dat we in totaal wel honderd vrijwilligers hadden,” becijfert Erna. En dan waren er ook nog de weldoeners die anoniem wensten te blijven. “Een lokale ondernemer bijvoorbeeld die 46 trainingspakken beschikbaar stelde,” prijst Greet Meijers van Vluchtelingenwerk de gulle gever.

Op een gegeven moment telde de kleding- en schoenenvoorraad meer dan 150 volle bigshoppers. Annemiek Oskam, een andere drijvende kracht, enthousiasmeerde lokale ondernemers. Die toonden zich direct bereid om te helpen en stelden onder andere een winkelruimte, trainingspakken en toiletartikelen beschikbaar. De jongens hadden bij aankomst niet meer dan wat zij op dat moment droegen. Maar door de genereuze houding van de lokale inwoners konden ze ‘winkelen’ om zich een passende (winter)garderobe te verschaffen. Ook de kerken, moskee El Fath, een serviceclub en nog meer organisaties voelden zich verantwoordelijk om de vluchtelingen een gevoel van welkom te geven. 

Getraumatiseerd
Overigens ging het om meer dan veertig vluchtelingen. De groep wisselde namelijk regelmatig van samenstelling. “Soms vertrokken er zeven op een dag en kwamen er weer zeven nieuwe bij. In totaal hebben we hier ongeveer honderd verschillende jongeren gehad,” rekent Maroeska voor. Betteke wil nog wel een vooroordeel ontzenuwen: “Die jongens komen niet met het vliegtuig naar Nederland, zoals weleens wordt gedacht. Eerder lopend op slippers.” En iedere jongen heeft een eigen verhaal. Sommigen vluchtten in hun eentje, anderen raakten onderweg hun familie kwijt. Eén ding hebben zij gemeen: ze zijn allemaal getraumatiseerd door de gebeurtenissen in het land dat zij noodgedwongen achter zich lieten.

Door de massale vrijgevigheid van de bevolking, ondernemers en organisaties blijven er veel kleren, schoenen en andere spullen over. Wat gebeurt daarmee? “Die geven we aan het COA,” benadrukt Erna. “Het was gigantisch, echt hartverwarmend.”

_________________________

Scala van activiteiten
Direct na de komst van de vluchtelingen kwam niet alleen een stroom van spullen op gang, maar ook een aanbod van activiteiten om de jongeren structuur en een zinvolle tijdsbesteding te bieden. Een willekeurige greep uit een breed scala van activiteiten: koken in het Huis van Alles, zaalvoetbal, een schildercursus, spelletjesmiddagen, fietslessen, Nederlandse taallessen, voetbaltraining door een Bodegraafse ex-profvoetballer en een kijkje in de brandweerkazerne. Jongens met gezondheidsklachten konden terecht bij Bodegraafse huisartsen.