Schone schijn

Schone schijn

Een open deur als ‘het is toch goed bedoeld’ brengt ons geen steek verder. Dus stel ik dat de bijeenkomst vorige week waarin ons college van B en W ‘het publiek’ uitnodigde voor een debatavond over kwesties die de komende 2 jaar aan de orde zouden moeten komen, geen succes was. 

Dat de opkomst met pakweg zestig tot zeventig belangstellenden, onder wie ook nog eens veel raadsleden en ambtenaren, niet bepaald hoog was, valt niemand te verwijten. De debatavonden die ik in aanloop naar diverse gemeenteraadsverkiezingen mocht presenteren, trokken in het aller-, allerbeste geval ook niet meer dan 125 belangstellenden, politieke participatie is geen gemeengoed. Maar, aantallen zijn voor de statistiek, de inhoud telt. 

Volgens de uitnodiging zouden ‘we’ aan de hand van duidelijke stellingen kunnen aangeven wat belangrijk zou zijn. Nou, dat is niet gelukt. De eerste vraag: voel je je weleens onveilig in het dorp? Tja, wie niet? De deelnemers ‘mochten’ aan een kant van een streep gaan staan bij ‘ja’, aan de andere kant als het antwoord ‘nee’ was. En dan? De gemeente gaat niet over meer of minder politie op straat. Wat leer je van de vraag of mensen die een WMO-uitkering genieten een hogere eigen bijdrage zouden moeten betalen? Landelijke politiek, niks lokaals aan. Een heldere stelling zou zijn: het is de hoogste tijd dat Bodegraven-Reeuwijk hoogbouw toestaat om de woningnood een halt toe te roepen. Of: de gemeente zorgt dat vergunningen voor evenementen niet vastlopen in de bureaucratie. Maar nee, ons werd de vraag voorgeschoteld of we vinden dat de gemeente tot 2040 fors moet blijven bezuinigen. Lekker vaag toch als je niet weet wat de consequenties zijn? 

De stelling dat lokale belastingen (opnieuw) fors moeten stijgen, anders gaat de verbouwing van het gemeentehuis niet door, ja, dan vraag je een mening. Zeker, het is en blijft lastig om mensen te betrekken bij noodzakelijke keuzes. Maar een debat dat nergens over gaat is schone schijn.