Laatste bestuursvergadering voor iconen van Scouting Reeuwijk

Reeuwijk - Er moet flink worden gerekend als de vraag gesteld wordt hoeveel jaren ze aan Scouting Reeuwijk verbonden zijn. De iconen René Groenendijk en Joop Droog zijn niet weg te denken bij deze vereniging. Gedurende het gesprek zal blijken dat zij daar zelf ook nog niet aan denken. Maar de bestuursfuncties hebben ze nu wel definitief neergelegd.

Beide heren (60+) zitten al van kinds af aan bij de Scouting. Dat hoorde ook een beetje bij je katholieke opvoeding. Als kind werd je er zelfstandig van. Omgaan met de elementen van de natuur en omgaan met elkaar. Volgens René maak je er vrienden voor het leven of wordt het niets. Veel meer zit er niet tussen. Als je een week met elkaar kampeert met weinig luxe, ben je op elkaar aangewezen. Samen druipnat door dezelfde regen, samen geplaagd door dezelfde muggen, samen puffend tijdens een snikhete zomer. Of je ziet er de lol van in en hebt het prima naar je zin, of je hebt er helemaal niets mee.

Op houtvuur koken
Joop kwam als elfjarig jochie bij de verkenners in Reeuwijk-Brug. Het clubgebouw was een voormalige varkensschuur van Van Dijk aan de Nieuwdorperweg. Joop: "Wat we er deden? Vooral pionieren. Met hout en touw allerlei bouwwerken in elkaar sjorren. Hoge torens en keukens om te koken en de afwas te doen en banken en tafels om van te eten. Dat soort werk. Met een kaart en kompas je weg zien te vinden. Onderling informatie uitwisselen via morseseinen. Het avontuurlijke waar je als mens enorm vindingrijk van wordt." René vult hem aan: "Wat te denken van op houtvuur koken of dennenappel gevechten. Als kind kreeg je een boekje met opdrachten. Met elke opdracht die je had volbracht, verdiende je een insigne die je moeder dan trots op je blouse en later je sweater naaide. Dat was wat! Op kamp ging je naar een bosrijke omgeving. Nu is dat niet zo bijzonder, maar destijds - circa vijftig jaar geleden - wel. We sliepen bij boeren in de stal, want het vee was 's zomers buiten en zo verdienden de boeren een beetje bij. Pas later kon de Scouting zich tenten veroorloven."

Dienstplicht
René: "Iedereen uit onze klas zat bij de Scouting. Net naar gelang je leeftijd was je welp of kabouter, verkenner of gids - uiteraard waren jongens en meisjes strikt gescheiden. Destijds hadden al die speltakken, vakjargon voor een bepaalde leeftijdsgroep kinderen, zo'n 25 tot 30 kinderen. Ik ben als welpje bij de Scouting gekomen. Figuurzagen, kleien, dat soort activiteiten deed je niet op school en ook niet thuis, maar wel bij de Scouting! Door heibel tussen de leiding van de verkenners en de kerk was de leiding gestopt. En zo stopte voor mij ook mijn lidmaatschap bij de Scouting. Eenmaal in militaire dienst werd ik gevraagd om mee te gaan als leiding van de welpen. Om op kamp te gaan, moest er bij elke speltak minstens één volwassene onder de leiding zijn. Als dienstplichtige kon je voor deze maatschappelijke inzet twee weken vrij krijgen. Zo ben ik in 1977 weer bij Scouting Reeuwijk gekomen. En er nooit meer weggegaan."

Niet de bedoeling
Joop: "De Scouting van Reeuwijk-Brug was inmiddels verhuist van de varkensschuur naar de boerderij van Van Zoest aan de 's-Gravenbroekseweg. De groepen bij ons waren niet zo groot als die van het dorp. Er waren meerdere verenigingen aan de Brug waar kinderen lid van konden worden. Het kerkbestuur kwam daar rond de jaren 60 achter en dat was duidelijk niet de bedoeling. De scouts mochten hun activiteiten voortaan in gebouw het Trefpunt en later de Kubus van de katholieke kleuterschool houden. Geen idee of het meer leden heeft opgeleverd. Wanneer ik als kind van de Scouting ben afgegaan, weet ik niet meer. Maar wel dat ik er weer bijkwam toen onze zoon Edgar welp werd. Meteen helpen met het onderhoud van het gebouw de Kubus en daarna van De Driehoek. En ook ik ben nooit meer weggegaan. Nog altijd zit ik in het onderhoud samen met Kees Verlaan en Cor van Leeuwen. Samen onderhouden we De Opkomst op Reeuwijk-Dorp. Het straatwerk, het schilderwerk, het groen rond het gebouw en alle technische klusjes die je kunt bedenken."

De jeugd van toen
De heren zijn het er over eens. De jeugd is veranderd. "Vroeger waren er geen sociale media. Je blik is tegenwoordig sterk verruimd en je kunt ook overal heen waar je naartoe wilt. "Wij kwamen vroeger niet verder dan de Reeuwijkse polders en hadden daar ook genoeg aan. Tegenwoordig gaat er veel tijd in sociale media zitten, de belasting op scholen is hoger, er zijn meer sportclubs dan toen en zo kunnen ze nog wel even doorgaan. De leiding van de groepen is nog steeds even vindingrijk als het gaat om de activiteiten tijdens de draaiavonden en op kamp. Hun creativiteit gaat zoveel verder dan het draaiboek van Scouting Nederland. Het gaat nog altijd om creatief bezig zijn met elkaar, fantasie, sport en spel en als ultiem hoogtepunt het jaarlijkse kamp, waar de meest fantastische thema's door elke speltak worden uitgedacht. Die thema's worden als kapstok gebruikt voor alle hiervoor genoemde elementen. Met de hele vereniging op één groot kampterrein. En onderling is de leiding dan niet te beroerd om bij elkaars groep het één of andere louche typetje te spelen, waardoor alles nog spannender wordt op die alles ontknopende een-na-laatste avond."

Stichtingsbestuur
Het groepsbestuur van Scouting Reeuwijk wordt gevormd door de leiding van elke groep (één afgezant daarvan). Het Stichtingsbestuur is daar overkoepelend over. Communicatie tussen die twee is volgens beide heren erg belangrijk. René: "Als er onenigheid was, probeerden we dat zo snel mogelijk op te lossen." René is jarenlang de secretaris en voorzitter geweest. René: "Als secretaris bedenk je dingen die door de rest van het stichtingsbestuur al dan niet wordt ondersteund en uitgevoerd." Joop vult aan: "René heeft zoveel cursussen gevolgd bij Scouting Nederland en daar enorm veel ideeën opgedaan." Joop nam op zijn beurt als hoofd van de gebouwencommissie enorm veel werk op zijn schouders.

Volgende generatie
De leiding en leden bepalen de richting die de vereniging opgaat. Als stichtingsbestuur houdt je de helikopterview. Elke drie jaar stellen de leden van dat bestuur zich opnieuw herkiesbaar. René en Joop: "Drie jaar terug hebben we aangegeven dat we het stokje zouden doorgeven. De volgende generatie is aan de beurt." Zo neemt Karel Markus de taken van Joop over en Angelique Verweij die van René. Uiteraard kunnen de heren de Scouting niet zomaar loslaten. Hand- en spandiensten zullen ze altijd blijven verrichten. Komende 18 november moeten ze blokkeren in hun agenda. Ze hebben nog geen idee wat hen te wachten staat…

Tekst en beeld: Marlien van Leeuwen