‘We zijn gewoon gegaan’

NIEUWERBRUG / IBIZA - Evelien Hillebrand en haar man Michel Koopman vertrokken in 2016 plotseling naar Ibiza. Ze lieten hun brocantewinkel Vroeger & Toen in Nieuwerbrug achter voor een kleinschalig hotel op het Spaanse eiland. “Iedereen was verbaasd, maar tegelijkertijd ook niet. Het paste bij ons.”

Evelien en haar man zijn reizigers. Ze houden ervan nieuwe plaatsen te ontdekken en spontane dingen te doen. Voor hun brocantewinkel reden ze zomaar een weekendje op en neer naar Frankrijk om nieuwe spullen te zoeken op een markt. Toch was er een schattig hotelletje op een Spaans eiland dat hun hart had veroverd: Casa Naya. “Ondanks onze reislust keerden we hier vaak terug,” vertelt Evelien. “Het was een prachtige plek en we genoten van de Spaanse cultuur. Vier jaar geleden raakten we in gesprek met de eigenaar. Hij naderde zijn pensioenleeftijd en zocht naar een stel dat zijn hotel wilde overnemen. Terug in Nederland bleef dat idee in ons hoofd zitten.”

Ze hadden nog voldoende plannen met de brocantenwinkel en waren uiterst tevreden met hun mooie huis in de oude pastorie en de omliggende natuur in de gemeente. Toch konden ze het zaadje dat die zomer geplant was niet uit hun hoofd zetten. Uiteindelijk hakten ze de knoop door. “We zijn gewoon gegaan.”

Grote stap
Maar vertrekken doe je niet zomaar. Het stel moest alles wat ze in Nederland hadden - winkel, baan bij KLM, familie, vrienden, huis - achterlaten en met hun 11-jarige dochter vertrekken naar een plek die ze alleen van vakantie kenden. Ze spraken nog niet eens Spaans! “We hebben een half jaar heen en weer gereisd om dingen te regelen. We wilden dat onze dochter haar tweede jaar van de middelbare school kon beginnen op Ibiza. Ze vond het verschrikkelijk om weg te gaan. ‘Gaan jullie maar, ik blijf hier achter,’ zei ze. Toen we vertrokken, kwamen we aan met alleen een koffer met kleren. De volgende dag gingen we aan het werk.”

Het lijkt een recept voor een smakelijke aflevering van ‘Ik vertrek!’, maar dan wel een waar alles goedkomt. Het eerste jaar werkten Evelien en Michel zij aan zij met de vorige eigenaar. Die hielp met het Spaans sprekende personeel, de administratie en de overheidsprocedures. Daarna was het aan de Nieuwerbruggers. “Inmiddels kunnen we ons aardig redden in het Spaans en heeft onze dochter veel vrienden gemaakt op de internationale school We hebben ook onze eigen bedrijfsvoering neer kunnen zetten. Dat was in het begin niet altijd makkelijk. Het hotel was de eigenaar heel dierbaar en hij vond het moeilijk dat wij soms dingen anders wilden doen. Aan de andere kant had hij ook een bijzonder vertrouwen in ons. Hij kende ons hiervoor alleen van onze vakanties en toch gaf hij zijn levenswerk uit handen!”

Beste job ever
Vijf maanden per jaar is het hotel dicht en hoeft het stel alleen planning en onderhoud te regelen. Gedurende de andere zeven maanden, van april tot november, zijn ze 24/7 beschikbaar, al is er vaak ook tijd om even te zonnen of te zwemmen. “Het voelt niet als werken,” glundert Evelien. “Het is namelijk de leukste job ever. Er komen alleen maar mensen met een goed humeur, die zin hebben in hun vakantie. Wij zijn helemaal weg van het eiland, dus als wij tips kunnen geven voor activiteiten of restaurants, voelt dat vooral als het delen van plezier.”

De gasten in Casa Naya zijn heel divers. Er zijn gezinnen, vriendengroepen en stellen, van jong tot oud en uit de hele wereld. Vaak zijn het ondernemende types, maar er zijn er ook die voor pure ontspanning gaan. “Ibiza heeft een imago van feesteiland met alleen maar hippe clubs, maar het heeft prachtige natuur. Je kunt hier fantastisch hiken of mountainbiken. Of gewoon genieten van het mooie weer natuurlijk.”

Veel van de gasten komen uit Michels en Eveliens Nederlandse netwerk. “Veel kennissen zijn toch benieuwd hoe wij hier zitten. Dat is ontzettend leuk, het geeft een stukje vertrouwdheid, een stukje Nieuwerbrug en Bodegraven-Reeuwijk. En omdat iedereen langskomt, hoeven we onze vrienden en familie ook niet zo te missen.”

Spaans leven
Het leven in Spanje is anders dan in Nederland. Het bekende mañana mañana heeft Evelien ook moeten ervaren. “In Nederland is het hele leven gepland. Op vrijdag vertel je collega’s wat je in het weekend gaat doen en op maandag kun je daar verslag van doen. En als je uit eten wilt met vrienden, maak je een afspraak voor over drie weken. Daar begrijpt een Spanjaard niks van. En ik ook eigenlijk niet meer. Hier maak je geen plannen voor het weekend en toch blijk je op maandag heel veel te hebben gedaan, omdat alle afspraken spontaan worden gemaakt als iedereen toch vrij is.”

Ook het wonen is heel anders dan in Nieuwerbrug; het is veel meer buiten. “Door het lekker weer heb je eigenlijk niet veel nodig. Wij hebben niet eens echt een huis. In de zomer wonen we in een appartement bij het hotel, in de winter betrekken we een van de kamers, die op dat moment toch leeg staan. Als gasten sliepen we altijd in kamer 10. Die ligt op het zuiden, waardoor je de hele dag de zon hebt. Daar trekken we nu in de winter graag in.”

Nooit meer terug
Hoewel Evelien en Michel nog steeds enorm genieten van hun leven op Ibiza, was 2020 voor het hotel natuurlijk een erg slecht jaar. “We hebben zeven weken goed gedraaid in plaats van zeven maanden. Tijdens de lockdown mochten we de berg niet eens af. Het is heel gek, want je merkt hier niks van corona, omdat er zoveel ruimte is.”

Evelien hoopt dat mensen snel weer kunnen en willen reizen, want er is niets mooiers dan gasten zien genieten. Spijt heeft ze geenszins. “We waren nooit op zoek naar zoiets. Toch ben ik heel blij dat we de kans met beide handen hebben aangegrepen. Ik denk niet dat we ooit nog terug gaan.”

Tekst: Key Tengeler

Kijk op de wereld

In de rubriek vertelt een oud-inwoner van Bodegraven-Reeuwijk die nu in het buitenland woont zijn of haar verhaal. We laten zien hoe klein de wereld is en hoe wijdverspreid onze kleine gemeente. We zijn nieuwsgierig naar waarom iemand is vertrokken, hoe het leven verschilt van dat in Nederland, wat iemand mist aan de geboorteplaats en hoe het ze nu vergaat.