We kiezen ze echt zelf

Over ruim drie maanden, 16 maart 2022, zijn er gemeenteraadsverkiezingen. Het is de ultieme vorm van democratie. In het stemhokje kun je aangeven over wie je tevreden bent; als kiezers nemen wij de politici die de afgelopen vier jaar aan het bewind waren als het ware de maat. Schuiven de panelen of blijft veel bij het oude?

Logisch dat de politieke partijen zich aan het voorbereiden zijn. Programma’s worden geschreven, kandidatenlijsten samengesteld. Dat is nog een hele uitdaging: steeds minder mensen lijken bereid naast hun baan een groot gedeelte van de vrije tijd op te offeren voor het publiek belang. Dat verklaart ook de speurtocht, waarbij kandidaten zelfs via advertenties worden gezocht. Het is ook niet echt aanlokkelijk: je moet een behoorlijke dikke huid hebben om tegen een geringe vergoeding van nog geen 1000 euro per maand (voor heel veel uren) de aanhoudende golf van kritiek te verduren. Je maakt het nooit iedereen naar de zin, dat is van alle tijden.

Maar de nuance ontbreekt in toenemende mate, kritiek is vaak meedogenloos eenzijdig. De belangrijkste vraag: hoe onderscheid je je als lokale politieke partij van de rest? Programma’s zijn deels open deuren, niemand zal zeggen dat zijn/haar partij niet het goede voor ogen heeft. Iedere partij wil bouwen voor de eigen inwoners, welke partij wil geen goeie ontsluitingen of voorzieningen? Leuke dingen kan iedereen bedenken en vooral willen, maar op het schaakbord van de politiek moeten vaak keuzes worden gemaakt in wat niet kan. Het een doen is het ander laten, zo simpel is het. Thuis en op het werk zijn we dat soort keuzes allemaal gewend, maar ten aanzien van de politiek ligt de tolerantiegrens ernstig laag.

Toch zullen na maart 25 raadsleden en een aantal commissieleden aantreden. Laten we hen om te beginnen maar veel wijsheid toewensen. En bedenk: we kiezen ze toch echt zelf.