‘Als het niet geregend had, dan…’

BODEGRAVEN - Op 18 januari 1961 traden Gijs Bos en Jannie Vonk beiden op 21-jarige leeftijd in het huwelijk. Hun schoondochter legde voor hun jubileum buiten medeweten van het bruidspaar om contact met de gemeente. Zou de burgemeester wellicht langs kunnen komen? Daar kon geen ‘nee’ op worden gezegd. Hij kwam binnen met een mondkapje op en kon geen handen schudden. Het blijft onwennig. Maar voor het eerst sinds maanden kwam burgemeester Van der Kamp weer op visite bij een diamanten bruidspaar in onze gemeente met een mooie bos bloemen en felicitaties namens de gemeente.

Even een korte introductie. De bruid komt uit een gezin van zeven kinderen en werd in Noorden geboren. De bruidegom komt uit een gezin met twee kinderen. Hij bracht zijn jeugd door in Breukelen. Dat ligt nogal een eindje uit elkaar, zeker in de tijd dat nog niemand van datingsites had gehoord. “Als het niet geregend had,” begint Jannie het onwaarschijnlijke verhaal, “dan waren we elkaar nooit tegen gekomen.”

Pretpark in Hilversum
Samen met haar vriendinnen was Jannie die Tweede Pinksterdag op de fiets naar het toenmalige pretpark Anna’s Hoeve in Hilversum gefietst. Ook Gijs was die dag op pad met vrienden, maar hij was eigenlijk niet van plan om naar dat pretpark te gaan. Maar het regende zo, dus toen toch maar. En zo kwamen ze elkaar tegen bij de botsautootjes. Gijs glundert: “Op een gegeven moment kreeg ik haar zelfs zover dat ze met mij in het botsautootje wilde meerijden. Het was liefde op het eerste gezicht!”

Een baan, een huis én een dochter
Ze waren weg van elkaar. Elke week (soms zelfs twee keer per week) kwam Gijs vanaf Breukelen op de fiets naar zijn Jannie. Gijs was vrachtwagenchauffeur en Jannies vader had een transportbedrijf. “Als jij bij mij komt werken,” had hij op een gegeven moment tegen Gijs gezegd, “dan krijg je van mij een huisje én mijn dochter.” De keuze was snel gemaakt. Gijs werd ingezet als chauffeur voor de Inleggerij van Uijttewaal, oftewel de Ter Aarse augurkenfabriek.

Alle papa’s kwamen thuis behalve de zijne
Gijs heeft zijn hele leven op een Scania gereden als vrachtwagenchauffeur in de Benelux en Jannie zorgde voor hun twee zoons. Jannie: “Gijs werkte buiten en ik werkte binnen. Ik wist niet beter. Thuis hadden we tenslotte ook een transportbedrijf. Er waren geen mobiele telefoons en even de auto uit om naar huis te bellen, dat deed je gewoon niet. Soms bleef Gijs een nachtje over, maar meestal was hij ’s avonds laat thuis.” Ooit had een van de zoons, die toen net boven de vensterbank uitkwam, mistroostig gevraagd waarom alle papa’s altijd thuiskwamen behalve de zijne.

Afgelopen zomer
De bruidegom rijdt nog altijd auto. Afgelopen zomer pas is de caravan verkocht. Gijs: “Het rijden ging goed, maar dat opzetten en afbreken, daar waren we klaar mee.” Jannie vult hem aan: “Met pijn in ons hart hoor, daarom heeft onze zoon de caravan voor ons verkocht.”

Niet vieren, wel feest
Sinds dik anderhalf jaar woont het echtpaar in Rijngaarde, vlak bij hun zoon en schoondochter. In september 2019 genoten ze nog volop van de feestelijkheden rond de kaaskoningin tot een half jaar later het coronavirus om zich heen greep. Ook al zijn ze nog mobiel en staat de auto voor de deur, sociale contacten zijn niet meer vanzelfsprekend. Vrijwel elke avond lopen ze even een uurtje naar de Mondriaanzaal om bij te praten met het handjevol bewoners dat daar is.

“We kunnen dan wel geen feest geven,” zegt de bruid kordaat, “maar we hebben wel voor wat lekkers voor bij de koffie gezorgd.” Een doos met gebakjes wordt uit de keuken gehaald. Tja, en daar kan je geen ‘nee’ tegen zeggen. Dus ging het mondkapje even af. En op de foto met zo’n ding kan natuurlijk ook niet. Afstand houden wel. Het ziet er wat gekunsteld uit op de foto, maar de gezelligheid tijdens de visite was groots.

Tekst en beeld: Marlien van Leeuwen