‘Postbode zijn is zoveel meer dan een baan’

REEUWIJK-DORP - Sinds 5,5 jaar ‘loopt ze post’, zoals dat heet, in Reeuwijk-Dorp. Hoewel, ‘lopen’... Vanwege de afstanden is de Goudse Vivian Lemmens onafscheidelijk van haar (sinds kort elektrische) fiets van Post NL. Haar wijk omvat de Reewal, Nieuwdorperweg, Kerkweg, Marga Klompéhof, Oud Reeuwijkseweg en de Raadhuisweg: een uitgestrekt vierkant. Ze is inmiddels een bekende persoonlijkheid geworden in Reeuwijk-Dorp. Twee dagen per week doet ze dit werk, maar ze vertelt waarom het zoveel meer voor haar betekent dan alleen een baan.

door Loes Kamer

“Als postbode kom je bijna dagelijks bij de mensen ‘aan huis’ en je brengt iets mee: een brief, een kaart een tijdschrift of een klein pakketje. Ze kijken altijd naar je uit en het vaste tijdstip waarop ik meestal kom, geeft ritme aan de dagen,” steekt Vivian van wal. 

Volgens haar zijn dit de redenen waarom postbodes in het algemeen positief tegemoet worden getreden. Vooral ouderen hechten aan die regelmaat: een vaste dagelijkse gebeurtenis, een telkens terugkerend ritueel. “Even je hand opsteken naar de mensen aan de keukentafel, goedemorgen wensen. Het zijn maar kleine dingen, toch kleurt het de dag van veel ouderen: ze worden gezien. Zo wordt het vanzelf ook een sociaal gebeuren.”

BN’er in Dorp

Het blijft bij Vivian vaak niet alleen bij het in de bus stoppen van de post, ze is altijd in voor een praatje. “Zo heb ik ook weet van de dingen die er spelen. Het is echt een dorp, de mensen zijn betrokken bij elkaar.” 

PostNL voorziet de postbodes van kaartjes, die bij verschillende gelegenheden bij de mensen bezorgd kunnen worden: verjaardagen, geboorte, overlijden, ziekte of zomaar. Vivian gebruikt ze vaak, maar stopt wanneer daar aanleiding voor is ook regelmatig een eigen kaartje door de bus, bijvoorbeeld een welkomstkaartje als een huis net nieuwe bewoners heeft of een kerstkaart tijdens de feestdagen. 

Zodoende is ze een bekende verschijning geworden. “De mensen kennen me bij naam, zeggen me gedag. Als postbode hangt ook veel hangt jezelf af: sta je open voor contact, dan ontstaat het vanzelf. Weet ik van iemand die ziek is, dan neem ik weleens een bosje tulpen mee. Andersom word ik verwend met kleine attenties als ik jarig ben, zo werkt het.”

Buitenleven

Naast van het contact met de mensen uit het dorp geniet Vivian van het buitenleven. Aan het werk gaan betekent voor haar vooral lekker een rondje fietsen en zien wat er elk jaargetijde weer allemaal te beleven is: “Ik zie alles altijd als eerste: de eerste lammetjes, de eerste kuikentjes, de eerste blaadjes aan de bomen, heerlijk!”

Ze legt veel van wat ze ziet en meemaakt vast op beeld en zet dat op Facebook: het weidse landschap van de polder, de prachtige wolkenluchten. Deze berichtjes worden door veel mensen uit haar wijk gelezen. Het viel hen op dat veel van de opnamen gemaakt worden vanaf een bepaalde ophaalbrug op de Nieuwdorperweg. Inmiddels is deze brug onder dorpers bekend geraakt als het ‘Vivian-bruggetje’.