‘Het Margrietvirus zit bij ons in de familie’

REEUWIJK 0- Stichting Sluipwijkse Margriet bestaat dit jaar 77 jaar en viert vrijdag 1 juli en zaterdag 2 juli het 75e feest. De Margriet – zoals de stichting in de volksmond wordt genoemd – pakt uit met een nostalgisch element en extra gezelligheid. Bestuursleden Sanne Brinks en Iris van Nieuwkoop zijn heel blij dat het feest weer gevierd kan worden. Sanne: “Wij hebben er in ieder geval echt zin in!”

door Sabrina den Haag

Dat het feest de afgelopen 2 jaar niet door kon gaan, precies op het moment van een jubileum, vonden Sanne en Iris erg jammer. Beiden zijn ze opgegroeid met de Margriet. “De Sluipwijkse Margriet en de familie Van Dijk – de familie van mijn moeders kant - horen bij elkaar. Thuis werd de Margriet geademd richting de zomervakantie. Alles draaide erom.”

Familiefeest pur sang

Sanne ging als klein meisje al mee inkopen doen voor de spellen. Toen de moeder van Sanne, Gerrie, 7 jaar geleden na 15 jaar het bestuur verliet, was het bijna vanzelfsprekend dat Sanne haar plek in nam. “Dan zeg je natuurlijk geen nee, want je wilt dat de Margriet blijft bestaan. Als je het wilt waarborgen, moet je ook zelf een bijdrage leveren.” Iris is het hier helemaal mee eens. “Ook ik liep er als klein meisje al rond. Mijn overgrootoma nam mij altijd mee. En ik heb er mijn man Frank ontmoet. Dat is de broer van Sanne.” Ze werd meteen opgenomen in de familie en het was vanzelfsprekend dat ze ging helpen bij de Margriet. “Je gaat er gelijk in mee. Het is zo ontzettend leuk, dus uiteraard help ik gezellig mee!”

En dat vinden beiden ook zo mooi aan de Margriet: dat het echt een familiefeest is. “Je kunt er voor het hele gezin terecht. Overdag de kleine kinderen en ’s avonds de grote kinderen,” knipoogt Sanne. Ook de jongere nichtjes en neefjes helpen mee tijdens de voorbereidingen of bij de op- en afbouw. “We lopen allemaal al vroeg het Margrietvirus op, waardoor we het niet kunnen laten om te helpen. Het gaat gemoedelijk en ongedwongen, precies zoals het feest zelf.” En dat het enkel voor Sluipwijkers is, is volgens Sanne en Iris ook verleden tijd.

Nostalgie

Als ze vertellen over hoe de Margriet vroeger ingevuld werd, komen ze al snel op de fietspuzzeltocht en het kleiduiven schieten. Sanne: “Die fietspuzzeltocht wordt al sinds jaar en dag gehouden. Ieder jaar krijgen we van tevoren weer e-mails met de vraag of de fietspuzzeltocht nog wel gehouden wordt. Dus die laten we graag terugkomen!”

Een ander onderdeel is juist in een ander jasje gestoken, zodat het weer terug kan komen: het kleiduifschieten. Iris legt uit: “We wilden dit heel graag terughalen. Hoe mooi is dat als je dat tijdens het 75e feest kan doen? Kleiduifschieten mocht niet meer, omdat er resten in het milieu achterbleven. Nu is er een milieuvriendelijkere manier waarbij er geen vervuiling is: laser kleiduifschieten.” 

Laser kleiduifschieten is in principe hetzelfde als echt kleiduifschieten. Deelnemers schieten met echte jachtgeweren, alleen zijn die omgebouwd tot laserguns, en ze schieten op plastic disks met een reflector. De disks schieten niet kapot en kunnen weer hergebruikt worden. Dat is milieuvriendelijker en veiliger! “We hopen dat door deze populaire onderdelen de opkomst ook weer een beetje aantrekt,” zegt Sanne. “Het gaat niet slecht, maar het is wel gedaald de afgelopen 10 jaar.” 

Opgroeien

Zelf kijkt Sanne het meest uit naar de zaterdagmiddag. Al die kinderen die rondlopen, daar wordt ze het gelukkigst van. “Die geschminkte gezichtjes of bloedfanatieke kinderen, heerlijk. Sommige kinderen komen tachtig keer eendjes vissen, dat is toch leuk? Ieder jaar zie je ook dezelfde kinderen. Het ene jaar staan ze nog vlaggetjes te steken en een paar jaar later zie je ze staan met bier in hun hand.” Iris kijkt het meest uit naar zaterdagavond. “Dan kan ik lekker relaxen en alles loslaten. Je hoopt dat het allemaal goed gaat, maar op zaterdagavond weet je pas of dat echt zo is en kan je er zelf ook lekker van genieten.”

Vernieuwing

Naast Sanne en Iris zijn Piet Boes en nicht Wendy van der Made ook onderdeel van het bestuur. Piet was vroeger de buurjongen van Sanne en Piet van de Heuvel. “Met zo’n buurman is het sowieso onmogelijk om het Margrietvirus niet op te lopen. Daarnaast staan er momenteel nog meerdere vacatures in het bestuur open. Dit is een mooi moment om wat te vernieuwen en ons ook te richten op wat jonger publiek. Het gaat om het voorbestaan van een mooie stichting. Daar wil ik best wat voor doen, maar daar hebben we ook hulp bij nodig,” vertelt Sanne. “Meld je dus vooral aan als vrijwilliger - ook als je geen familie bent!”

Daarnaast werkt de stichting nauwelijks met sponsoren. De organisatie verdient zijn eigen geld. Materialen mogen ze altijd lenen bij verschillende organisaties. Daar zijn ze enorm blij mee. Iris: “Je moet niet alles alleen willen doen, het is fijn als je elkaar een beetje kumt helpen.”

Zo moeder, zo dochter

Nog één keer benadrukken de dames hoe mooi dit feest is. Sanne: “Je wilt dit gewoon doorgeven aan je kinderen. Hoe leuk is het om te zien dat zij ook vlaggetjes steken, met dezelfde vlaggetjes die wij 25 jaar geleden ook gebruikten? Dat is toch prachtig.” 

Daarnaast houden beiden van organiseren. Dus dat ze dit als hobby erbij doen, is geen verrassing. Iris: “We zijn er beiden mee opgegroeid. Allebei onze moeders zaten altijd wel ergens in een bestuur.” Iris stopt even met praten. Je ziet haar denken en dan begint ze te lachen: “We lijken toch meer op onze moeders dan we dachten!”