‘Gezond blijven en de schouders eronder’

DRIEBRUGGEN - Corina Hogendoorn uit Driebruggen is al ruim 3,5 jaar actief als vrijwilliger voor de Zonnebloem. Kijk op Bodegraven-Reeuwijk sprak met haar over haar ervaringen als vrijwilliger in deze coronatijd, de impact op hun ‘gasten’ (cliënten) en op de Zonnebloem.

Je werkt fulltime als interieurverzorgster en bent in je spaarzame vrije tijd vrijwilligster voor de Zonnebloem. Waarom daar?
“Mijn vader zat voordat hij overleed ook al bij de Zonnebloem. Ik herinner me zo goed hoe hij enorm genoot van een gezellige middag, een uitstapje en het samenzijn met anderen. Die verhalen van hem wilde ik graag voortzetten en ik wilde iemand blij maken, want daar word ik zelf ook gelukkig van. Ik krijg er zelf positieve energie van, ook al heb ik die dag al hard gewerkt.”

Hoe is 2020 tot nu toe voor de Zonnebloem geweest?
“In het begin van het jaar leek alles nog normaal en maakten we plannen voor uitstapjes en dergelijke, maar toen corona begon werd alles anders. Als ik nu op weg ben naar mijn gast, moet ik in de gang een mondkapje dragen. Ik houd bij haar heel strikt de 1,5 meter afstand aan en kan bijvoorbeeld geen handen meer schudden. Zij begrijpt dat het zowel voor haar als mijn veiligheid is, maar het is natuurlijk voor ons allebei heel vreemd.”

Hoe staat het nu met de activiteiten die jullie hadden gepland?
“Aan het begin van het jaar inventariseert de Zonnebloem de uitstapjes waarin de gasten geïnteresseerd zijn. Vervolgens wordt gekeken of er voldoende vrijwilligers en een verpleegkundige zijn, zodat die uitstapjes goed en veilig kunnen worden georganiseerd. De gasten leven heel erg naar deze uitstapjes toe, maar op dit moment is er in groepsverband niets mogelijk. Onze gewone een-op-een activiteiten - zoals een spelletje spelen, een wandeling maken of samen creatief zijn - kunnen nog wel, afhankelijk van de interesse en beperkingen van de gast.”

Welk effect heeft dit op jullie gasten?
“Mijn gast deed voorheen altijd zelf boodschappen, maar dit wordt nu door haar dochter gedaan. Ze komt dus minder vaak buiten. Als ze naar de huisarts gaat, moet ze een mondkapje dragen, maar met een bril en een gehoorapparaat is dat geen feest. Als het mondkapje af moet, moet ze heel goed opletten dat ze haar gehoorapparaat niet verliest. Doordat iedereen een mondkapje draagt, kan ze ook niet liplezen, wat de communicatie moeilijker maakt. Daarom draag ik bij haar thuis geen mondkapje, want anders kan zij mij niet volgen. Uiteraard mogen we niet naar de gasten toe als we zelf klachten hebben. Dan moeten we het bezoek uitstellen of we houden contact via de telefoon. Tijdens de lockdown gingen de vrijwilligers soms iets vaker bij mensen langs, maar dan voor een ‘groetmomentje’ voor het raam of om een presentje of kaartje te brengen. Dit deed de mensen vaak heel goed – konden ze je toch even zien.”

Jullie zijn afhankelijk van financiële bijdragen. Heeft ‘corona’ hierop ook invloed?
“We hebben gelukkig in juli wel weer kunnen collecteren. De Zonnebloem had ons voorzien van persoonlijke beschermingsmiddelen, zodat we goed voorbereid op pad konden. Ik merkte dat veel mensen het weer leuk vonden dat er iemand aan de deur kwam. Zelf heb ik ongeveer hetzelfde aantal boekjes verkocht als vorig jaar. Veel vrijwilligers behoren zelf tot een risicogroep, dus sommigen durfden het niet aan om dit jaar loten te verkopen. Maar ja, we maken er het beste van, we houden de moed erin en hopen dat het snel voorbij is. We moeten zorgen dat we gezond blijven. Als we met elkaar de schouders eronder zetten, dan bereiken we meer!”

Tekst: Ans van Heck