Sinterklaasverhaal (deel 3) door Ruud Kooistra Sinterklaas en de wonderpen

Het was ineens een drukte van belang in Spanje. Terwijl Sinterklaas het Grote Boek volschreef met de wonderpen, gingen de Pieten in de fabriek hard aan het werk om de cadeautjes in te pakken. Ook de pepernotenfabriek draaide weer op volle toeren, net als de bakkerij. Met een hele grote kruidnootjestaart kwam Bakpiet naar het kantoor waar Sinterklaas het Grote Boek al half vol had geschreven met de kindernamen en cadeautjes. De wonderpen was niet te stoppen! Maar Sinterklaas moest nog veel meer regelen en dus mocht Hoofdpiet ook even de pen vasthouden.

"Goed vasthouden Piet, de pen schrijft vanzelf, kan je dat? Ik ga even kijken waar de nieuwe boot blijft!" Natuurlijk kon Piet dat. Met een glimlach pakte hij de pen en ging schrijven. Verbaasd keek Piet naar wat de pen deed. Die schreef geen namen en cadeautjes, de pen schreef heel wat anders! "Sinterklaas die oude baas, lust heel graag zoete pindakaas!" Dat was heel gek, de pen schreef wat Piet dacht. En Piet dacht nog meer: "Sinterklaas is jarig, geef hem een taart, misschien blijft hij wel plakken, in zijn lange baard!"

Piet schrok, dit mocht Sinterklaas niet lezen. Maar de wonderpen kon niet stoppen, die schreef alle gedachten van Piet achter elkaar op. Bang gaf Piet de pen snel door aan Pedra die net binnenkwam om de taart aan te snijden. "Hier, probeer jij maar wat te schrijven in het boek, ik denk niet dat Sinterklaas blij is met wat ik heb geschreven!" Even dacht Pedra diep na, maar toen schreef ze in zwierige letters: 'Lieve Sinterklaas, fijn dat uw pen het weer doet, schrijf het boek maar snel vol, dan komt alles weer goed!"

Toen Sinterklaas weer terug was vanuit de haven moest hij hard lachen toen hij de gedichtjes van Piet in het grote boek las. "Haha, die Piet. Die maakt altijd grapjes over mij. En Pedra, wat heb jij lief geschreven zeg. Jij krijgt een extra groot stuk taart, en Pedro ook. En jij Piet, jij krijgt niks! Haha, grapje." Opgelucht haalde Zwarte Piet adem. Sinterklaas werd gelukkig nooit boos op hem.

"Ik ben net bij de boot wezen kijken," zei Sinterklaas met zijn zware stem. "En dat is een mooie grote boot zeg, al zeg ik het zelf. Echt prachtig! Piet, regel jij snel alles in de fabriek? Alle cadeautjes die klaar zijn, kunnen in de vrachtwagen en naar de boot worden gebracht, hij ligt in de haven. Ondertussen ga ik met Pedro en Pedra bij de oude boot kijken. Opruimpiet heeft iets gevonden onder de boot."

Bij de oude pakjesboot was niet veel veranderd, nog steeds hing de boot scheef in het water. Sinterklaas was nog altijd verdrietig toen hij zijn oude boot zag. Samen met de kinderen liep hij naar Opruimpiet die bij de achterkant van de boot stond te wachten. "Wat heb jij gevonden Piet," vroeg Sinterklaas nieuwsgierig. "Volgens mij ligt het Grote Boek daar in de bagger, Sinterklaas, onder water, vlak bij de boot."

Verbaasd keek Sinterklaas naar de plek die Zwarte Piet aanwees. "Je hebt gelijk Piet, daar ligt het Grote Boek! Maar hoe kan dat, we hadden toch al een boek uit het water gehaald?" Pedra gaf antwoord: "Misschien is dit wel het echte Grote Boek, Sinterklaas, en was dat andere boek uw reserveboek!" Sinterklaas beaamde dat: "Weet je Pedra, ik denk dat je gelijk hebt! Laten we het boek er snel uithalen dan kunnen we het bekijken. Alleen, hoe doen we dat?"

Hier had Pedro een oplossing voor. "Kijk Sinterklaas, ik heb uw hengel gevonden. Ik spring wel in het water, het is hier toch niet diep. En dan doe ik het haakje door de kaft en dan kunt u het boek omhoog vissen." Meteen liet Pedro zich in het water zakken. Het was inderdaad niet diep, hij bleef tot aan zijn buik droog, maar toen hij een stap richting het boek deed, zakte hij plotseling ver weg in de modder, kopje onder! Met veel kabaal kwam hij snel weer boven, met het boek aan de haak. "Blub, blub, hé bah, bagger. Draaien maar Sinterklaas," riep Pedro terwijl hij de modder uit zijn ogen veegde. "Maar blub, pas op, het is heel zwaar!"

Terwijl Sinterklaas het boek voorzichtig uit het water viste, klom Pedro weer op de kade, maar wat zag hij er uit! Hij zat helemaal onder de bagger, zelfs in zijn oren zat vieze zwarte prut. Maar ook het Grote Boek dat Sinterklaas ondertussen uit het water had gehaald, zag er niet uit. Het was doorweekt en er zat zoveel zwarte modder op dat je bijna de rode kleur niet meer zag. Maar ondanks dat was Sinterklaas toch heel blij. "Wat geweldig dat we het echte Grote Boek toch nog gevonden hebben, dank jullie wel voor jullie hulp, kinderen," zei Sinterklaas vol liefde. "Maar wat gaan we met dit vieze boek doen?"

"Dat weet ik wel Sinterklaas, ik weet iets heel leuks, ook al is het boek ontzettend vies," zei Pedro geheimzinnig. "Ik weet het ook," reageerde Pedra lachend. "En als alle kinderen het ook willen weten, moeten ze aanstaande zaterdag om 14.00 uur allemaal naar Bodegraven centrum komen naar het feest van Sinterklaas op het Raadhuisplein!"