‘Ik heb hier alles: natuur, cultuur en nieuwe liefde’

Esther Huijsman (46) heeft nooit een sterke reisdrang gehad. Toch liet ze de dag na haar 25e verjaardag haar familie in Reeuwijk achter voor een leven in Duitsland. In 2021 startte ze hier een bijzonder toeristenverblijf met haar nieuwe Duitse partner: twee herderswagens. “Ik geniet nog elke dag bewust van de prachtige omgeving hier. Dat wil ik met anderen delen.”

REEUWIJK / DUITSLAND

De familie Huijsman heeft sterke wortels in het Reeuwijkse. Esthers moeder, ooms, tantes, neven en nichten, ze wonen bijna allemaal nog in de buurt. De knalgele kranen van opa’s kraanbedrijf Nederhoff zijn niet weg te denken uit de regio. Maar in 2000 kreeg haar man twee banen tegelijk aangeboden: een in Engeland en een in Duitsland. “Zo kwam het buitenland op mijn pad,” zegt Esther.

Het stel kon moeilijk kiezen op welk aanbod ze in zouden gaan. Ze besloten er een nacht over te slapen. “De volgende dag zouden we tegelijk onze voorkeur noemen, op gevoel in plaats van verstand. We hielden onze adem in en telden af: ‘één, twee, drie… Duitsland!’” Esther lacht. “We hadden eigenlijk allebei gedacht dat de ander ‘Engeland’ zou zeggen.” Maar het werd dus Duitsland. Ze vertrokken naar Rodenbach, een dorpje in de buurt van Hanau in de deelstaat Hessen.

Vijven voor Duits

Esther kon goed wennen in Duitsland. Ze gaf Engelse les en werkte op de kinderopvang. Om weer voor de klas te mogen staan moest ze wel perfect Duits spreken. “Op de middelbare had ik vijven voor Duits, dus er was nog wat werk aan de winkel. Toen een beroepskeuzetest eens zei dat ik talig was, reageerde mijn moeder: ‘Daar hebben wij anders niet veel van gemerkt!’” lacht Esther. 

Toch zat de test er niet naast. Esther haalde haar Großes Deutsches Sprachdiplom en geeft tegenwoordig zelfs af en toe Duitse les op de basisschool waar ze werkt. “Soms kan ik de Duitse grammatica beter uitleggen dan mijn collega’s, omdat ik het niet op gevoel doe, maar de regels voor de naamvallen ken en nog steeds de rijtjes in mijn hoofd zie.”

Mengelmoes

Esther kreeg drie kinderen en het gezin werd een kleine, Nederlandse enclave in Duitsland: buiten de deur mee in het Duitse leven, binnenshuis met Nederlandse gewoontes. “Onze kinderen zijn daarom echt een mengelmoes geworden. We vieren thuis bijvoorbeeld Sinterklaas, terwijl de Duitsers meer met Kerst hebben. En we spreken Nederlands, maar de kinderen hebben een Duits accent.” 

Een ander voorbeeld is de striktheid in regels. “Als een Duitser de weg oversteekt, wacht die op groen bij het zebrapad. Door rood oversteken als er niemand aankomt, noemen mijn kinderen ‘Nederlands groen’. En schuin oversteken is ‘mama’s oversteek’.” 

Nieuwe liefde

In 2018 scheidde Esther van haar man. Ze datete een paar andere mannen, maar echt een nieuwe liefde vond ze niet. Totdat ze Johannes Schatz uit Karlstein am Main ontmoette. “Ik was net even klaar met daten en wilde een rustige zomer voor mezelf, maar een vriend overtuigde me om met hem en een andere vriend mee te gaan naar een feest. ‘Hij zoekt ook niemand en dan ben je met twee mannen, dus veilig voor andere jagers,’ zei hij. We verzamelden bij zijn vriend en Johannes deed de deur open. ‘Wauw’, dacht ik meteen.”

Later bleek dat de gezamenlijk vriend Johannes ook al een foto van Esther had laten zien en dat hij haar ook wel zag zitten. Maar beide dachten dat de ander niet op zoek was! “Het werd een lange avond van praten en toch voorzichtig flirten,” knipoogt Esther.

Esthers relatie met Johannes zorgde twintig jaar na haar aankomst in Duitsland voor een tweede, diepere integratie in de Duitse cultuur. “Ik kreeg er een echt Duitse familie bij, en dan ook nog een Beierse. De mensen daar zijn over het algemeen iets conservatiever dan in mijn deelstaat Hessen.” Andersom kreeg Johannes er een heel Nederlands gezin bij. “Dat werd tijdens de lockdowns wel wat te veel. Gelukkig komen we er uiteindelijk samen uit.”

Glampen als een herder

Johannes is al decennia de ‘meesterbakker’ van het dorp Karlstein am Main, maar vroeger wilde hij herder worden. Voor zijn eerste communie kreeg hij zelfs een herdersstaf. Nu liep hij nog steeds rond met de wens om een ‘Schäferwagen’ te bezitten, een kleine kampeerwagen waarmee herders vroeger met hun schapen door de natuur trokken. “Eerst wilde hij hem gebruiken om op evenementen broodjes van de bakkerij te verkopen, maar daarvoor was zo’n wagen te duur,” vertelt Esther. “Toen hij later voorstelde om te kamperen, dacht ik, kunnen we niet ‘glampen’ in een Schäferwagen?”

Daarmee was het spel op de wagen. In de herfst van 2020 werden twee Schäferwagens besteld, op maat en naar authentiek voorbeeld, om te verhuren én zelf mee te reizen. Johannes’ oude herdersstaf kreeg een plek aan de buitenkant van een van de wagens en Esthers dochter maakte een website en ontwierp het logo. In de zomer van 2021 ging ‘Schätzi’s Schäferwagenhotel am See’ van start op een camping aan een meer, met natuurlijk een heerlijke broodservice van de bakkerij van Johannes. “Binnen ruikt het naar vers hout en buiten heb je vanaf de picknicktafels een prachtig uitzicht op het water en de de heuvels. De locatie is zo gaaf, ik voel me hier helemaal thuis.”

Nooit meer weg

Vanwege corona en een slecht getimed rugoperatie is Esther al drie jaar niet meer in Reeuwijk geweest. Ze zou haar familie graag weer bezoeken, net als haar vriendin Trudie Schrier, die ze nog van korfbalclub CKV Reeuwijk kent en met wie ze recent opnieuw in contact is gekomen. Maar terugverhuizen naar Nederland? Daar denkt ze niet aan. “Ik heb hier alles: ik kan de natuur in om te wandelen langs de wijnvelden, mountainbiken door de bossen of suppen op de Main. Ik kan cultuursnuiven in de musea van Frankfurt of de vakwerkhuizen bezichtigen van Seligenstadt. Of ik zit gewoon in het zonnetje op het strand aan ons meer.”

Esther snuift de frisse berglucht nog eens goed op. “Ik geniet er nog steeds elke dag van dat ik in zo’n mooie omgeving woon.”

Meer informatie over de Schäferwagens: www.schaeferwagenamsee.de

door Key Tengeler